Іван Паўлавіч Мележ

8 лютага 1921 года — 9 жніўня 1976 года

Класік айчыннай літаратуры. Беларускі празаік, драматург і публіцыст. Народны пісьменнік БССР. Член Саюза пісьменнікаў СССР.

Біяграфічныя звесткі

Нарадзіўся ў вёсцы Глінішча Гомельскай вобласці. У канцы 1930-х гадоў скончыў дзесяты клас ў Хойніках. Любіў маляваць, прымаў удзел у рабоце тэатральнага гуртка. Працоўную дзейнасць пачаў у Хойніцкім раённым камітэце камсамола. У гэты час будучы пісьменнік шмат ездзіў па вёсках, назіраў за жыццём сялян.

Пасля паехаў у Маскву, каб атрымаць вышэйшую адукацыю. Паступіў у Маскоўскі інстытут філасофіі, літаратуры і гісторыі. Але напачатку вучобы быў прызваны ў армію. Прымаў актыўны ўдзел у баявых дзеяннях падчас Вялікай Айчыннай вайны. Быў паранены і адпраўлены ў тбіліскі шпіталь. Пазней напраўлены ў стралковую дывізію супрацоўнікам газеты. Атрымаў другое раненне і пакінуў фронт. Накіраваны на працу ў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт для выкладання ваеннай падрыхтоўкі.

У 1945 годзе завочна скончыў філасофскі факультэт БДУ. Адначасова працаваў у часопісе «Полымя». Скончыў аспірантуру і стаў выкладчыкам беларускай літаратуры ў альма-матэр.

Творчасць

Асноўныя тэмы творчасці пісьменніка — Вялікая Айчынная вайна і пасляваенны перыяд, жыццё простых людзей.

Яшчэ да вайны паэтычныя творы Івана Мележа друкаваліся ў газетах. Першым апублікаваным з іх стаў верш «Радзіма». У 1944 годзе ўбачыў свет аповед «Сустрэча ў шпіталі». Пазней — першы зборнік прозы «У завіруху». Да паэзіі пісьменнік больш не вяртаўся.

Галоўнае месца ў творчасці аўтара займае трылогія «Палеская хроніка» аб жыцці беларускай вёскі ў перыяд пераходу да сацыялізму. «Людзі на балоце» (1 частка хронікі) — літаратурны твор, які адлюстроўвае штодзённае жыцце палешука з песнямі, гульнямі і традыцыямі. Акрамя таго, Мележ напісаў раман «Мінскі напрамак», стварыў шэраг адметных п’ес, нарысаў, яскравых публіцыстычных выступленняў, крытычных артыкулаў.