Хрыстос прызямліўся ў Гародні

"Хрыстос" выйшаў сапраўды мужыцкім. Аўтар зрабіў вельмі цікавую інтэрпрэтацыю беларускага варыянта "поўнага шляха Хрыста" для галоўнага героя. Так, на зямлі беларускай зноў з'яўляецца просты чалавек, якога абставіны прымушаюць стаць Хрыстом. Ен бачыць, як улада і царкоўныя мужы не лічаць просты люд за людзей, падманваюць, здзіраюць апошнюю сарочку. Ён бачыць, што просты народ з большага пакуль не жадае нават задумвацца аб тым, што яны вартыя больш добрага жыцця. Але ўсё роўна у мужыцкага Хрыста баліць за сваю Радзіму, зямлю, народ. Ён прагне для іх лепшага жыцця. Вера, што яму ўдасца ўскалыхнуць гэтае балота, часта амаль што знікае, але галоўны герой усё роўна прыходзіць да высноў, што не можа глядзець на ўсе гэта свавольства, што ўсё роўна хтосьці павінен паспрабаваць знішчыць гэтае зло. Нават, калі ў яго нічога не атрымаецца зараз, ён сваімі дзеяннямі зможа пакінуць сваю спадчыну, якая ў свой час закончыць ягоную справу і вызваліць ягоны народ. Твор вельмі спадабаўся. Толькі спачатку было крыху цяжкавата, пакуль не пазнаемішся з усімі ўдзельнікамі гісторыі. Можа некаторым будзе прасцей чытаць, калі яны не будуць звяртаць увагі на эпіграфы перад кожнай часткай.