Беларусь, 3 марта 1850
Вайніслаў Казімір Канстанцінавіч Савіч-Заблоцкі (Лада-Заблоцкі; псеўданімы Полацкі Гаўрыла, Завіша Павел, граф Суліма з Белай Русі) — беларускі і польскі пісьменнік, паэт, публіцыст.
Вучыўся ў Віленскай гімназіі, універсітэтах у Празе, Лейпцыгу і Страсбургу. У 1868—1870 кіраваў «Крывіцкім вязком» у Санкт-Пецярбургу. З 1875 за мяжою, падтрымліваў сувязі з рускімі і польскімі дэмакратамі, выдаваў газеты на польскай і французскай мовах.
Вайніслаў Казімір Канстанцінавіч Савіч-Заблоцкі (Лада-Заблоцкі; псеўданімы Полацкі Гаўрыла, Завіша Павел, граф Суліма з Белай Русі) — беларускі і польскі пісьменнік, паэт, публіцыст.
Вучыўся ў Віленскай гімназіі, універсітэтах у Празе, Лейпцыгу і Страсбургу. У 1868—1870 кіраваў «Крывіцкім вязком» у Санкт-Пецярбургу. З 1875 за мяжою, падтрымліваў сувязі з рускімі і польскімі дэмакратамі, выдаваў газеты на польскай і французскай мовах. У 1886-1887 ліставаўся па-беларуску з украінскім вучоным Міхаілам Драгманавым. У 1887 вярнуўся на радзіму. У 1888—1889 — супрацоўнік газеты «Виленский вестник». З 1891 жыў у Санкт-Пецярбургу па адрасе Неўскі праспект, д.51, кв. 503.
Аўтар сатырычнай паэмы «Праўдападобная гісторыя», аповесці «Каракозаў», драмы «Капернік» і інш. (1870—1873). У 1873 прыслаў у часопіс «Вестник Европы» беларускія вершы — «З чужбіны», «У роднай зямлі» і «Да перапёлкі». У паэме «Аповесць пра мае часы» (1876), аповесці «Полацкая шляхта» (1885) і нарысе «Шчаслівейшая Марыся» (1892) шмат беларускамоўных і этнаграфічна-фальклорных матэрыялаў.
Яго рукапісная спадчына знаходзіцца ў бібліятэцы Ягелонскага ўніверсітэта (Кракаў), Нацыянальнай бібліятэцы (Варшава), ЦБ АН Літвы.
